Τα μάτια μου αναζητούν το φως

Τα μάτια μου αναζητούν το φως διορθώνοντας
όλο το υποταγμένο σκοτάδι
που πέφτει βαρύ πάνω απ’ την πόλη των αγγέλων..

Με νυσταγμένα δέντρα ακόμη που κρέμονται μες το χάραμα κι είναι
μια ώρα πριν να λαλήσουν τα ξυπνητήρια κοκόρια
περισσότερο σύμβολα πια παρά χρηστικά, περισσότερο
σαν μία επιβίωση παρελθόντος
που ρομαντικά κοιτά να τα υποσκελίσει το άχαρο μέλλον.

Λίγοι ξυπνούν τόσο πρωί κι όπως εγώ
πίσω από μία σκέψη που ανάβει σαν οθόνη
καταγραφής απελπίζονται
να καταγράψουν το αναθεματισμένο ανείπωτο..

Στάζουν αίμα οι σελίδες· ακούγονται οι πρωινοί θόρυβοι:
αυτοκίνητα που περνούν, μια κυριακάτικη καμπάνα
που χτυπά υπενθυμίζοντας ότι γιορτάζουν σήμερα τα ορθόδοξα πουλιά.

Και όπως ντύνομαι τον γαλάζιο αέρα
και περπατώ μέσα στον ακόμη άφεγγο δρόμο,
οι σκέψεις γυρίζουν μανιασμένες τριγύρω μου- όπως
ένας βασανιστικός ανεμοστρόβιλος που μες την μέρα θα πάει
αφήνοντας ένα ρημαγμένο παρόν..