ένας ευκτικός άνεμος κλέβει το μέλλον της μέρας.

Τελειώνουν όλα κι ένας ευκτικός άνεμος
κλέβει το μέλλον της μέρας.
Τα στάχυα λυγίζουνε
απαράμιλλα ωραία,
όπως χρυσαφένιες αντένες
που ξεκινούν απ' την γη.
Το τοπίο αρχίζει να γίνεται πράο-
ένας ήλιος δακρύζει από χαρά και σαπουνίζει
το λίγο σκοτάδι που άφησε μια τύψη.
Κάτι πουλιά που κρώζουν μες το πρωινό που μεγαλώνει
την φανερή λαχτάρα των φυτών.
Αντηχεί ένα σιγανό "αλληλούια!"
Τα χέρια του αέρα είναι τα χέρια του θεού.
Ο κόσμος τόσο απλουστεύεται
που είναι ένα παιχνίδι μες τα όνειρα ενός αρχαίου ποιητή.
Το οξυγόνο αναστατώνει όλα τα πλάσματα
κάνει το αίμα να βομβεί, να ασπαίρει.
Και η επωδός σε όλα είναι αυτό που έρχεται μετά,
το γαλανό
μεγάλο μεσημέρι που βαφτίζει μ' έκπληξη το σύμπαν..