(Πάνω στο ξεραμένο δέρμα μία γρατζουνιά ..)

154.

Πάνω στο ξεραμένο δέρμα μία γρατζουνιά από τα βράχια πλάι στην θάλασσα.

Ψηλά ο ήλιος.
Και ο Αύγουστος.
Σπουδαίος φίλος!

Μηρυκάζοντας σαγήνη τα κηπευτικά:
Κόκκινες θηλυκές ντομάτες- μελιτζάνες
Σαν φαλλοί ταλαιπωρημένοι. Εξουσία
Το φως- αυτοκρατορία
Της διαφάνειας: ΡΑΧ ολοφάνερη χώρα.

Πιο επιτυχημένη η σιωπή από την ομιλία!

Πιο χρήσιμος ο πολυθεϊστής
Μυριόστομος άνεμος!

Ίσα να τρέμει της καρδιάς τα φύλλα.
Να κάνει στου βασιλικού
Το σγουρό κεφάλι
Χαδάκι απαλό,
Φωτιά να παίρνει η ανάσα.

Εντόμων πολιτείες ξύπνιες πεταρίζουνε·
Πουλιά βρίσκουνε το μικρό όνομά τους
Μες την αγάπη του καλού μεσημεριού.
Σχεδόν τ’ αγγίζω!

Με το καρπούζι στο τραπέζι και τον αχινό βγαλμένο
Από βάθη μικρά-

Πλάι στο κάστρο παρουσία άοκνη ισχύος
Το πεύκο.
Με τόσα δόρατα απλό.

Αξιώνει στίχους, αξιώνει προσοχή

Καθώς περνώ και φεύγω τρέχοντας
Προς την μεγάλη αμμουδερή βαμμένη με ήλιο παραλία!