Ξεφυλλίζοντας τις ώρες της μέρας ..

40.

Ξεφυλλίζοντας τις ώρες της μέρας σαν ένα παλιό περιοδικό-

εξαιρείται το ποιητικό φορτίο της επωμισμένο
πάνω σ’ ένα πουλί που αλήθεια τραγουδώντας
ολοένα περισσότερο αξίζει.

Τα άλλα ίδια και απαράλλαχτα-

πνιγηρές καταλήξεις του τίποτα που υποφέρουμε-

Κι όμως στο κατά βάθος όλων τούτων απομένει
πάντα και κάτι να ελπίζεις.

Έτσι που και η ποίηση δεν γράφεται με λέξεις πια γύρω σου μα με δέντρα
που κατοικούν νεράιδες
ζωντανές
κόρες του φευγαλέου
και θεοί
αρχαίοι
πεισματικά που επιβιώνουν

πίσω απ’ των νέας αντίληψης οπαδών
του αδιάφορου..