...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

27 Σεπτεμβρίου 2009

Οι μέρες με το ύφος που ξέρω και την μελαγχολία που δεν θέλω

75.

Οι μέρες με το ύφος που ξέρω και την μελαγχολία που δεν θέλω
Άπιαστες μέσα στον αεικίνητο χρόνο γεμάτες
Από φορτία έγνοιες κι ένα ασήμαντο τίποτα
Που γύρω μας τα πάντα υπογραμμίζει

Έτσι επί σκοπόν να σημαδεύω μέσα στο αύριο και να μου έρχονται
Όπως επ’ αμοιβή της αγωνίας τα όνειρα.

Να τα κρατάω μέσα μου όπως εικόνες απ’ την ηλικία την παιδική..

Πολλά ούτε να ερμηνεύονται..

Στο τέλος μένω με ένα παράξενο
Μούδιασμα όπως να σ αγγίζει τσούχτρα και να γίνεται
Και το μυαλό όπως ο κάμπος που βοσκάνε
Πολύχρωμες επιθυμίες..

Και μετά οι λέξεις- μέλισσες που βουίζουν..
Δεν πιάνονται…. Κι αν πιάνονται κεντάνε..
Όπως αφήνουνε αν ξέρεις μέσα στην κερήθρα σου
Το μέλι μιας αξίας!

Φτάνει να αφιερώνεσαι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου