Μια γυναίκα γυμνή σαν άστρο

49.

Μια γυναίκα γυμνή σαν άστρο
Μια καμπύλη της σάρκας ηδονική σαν ώριμο φρούτο
Πέφτει μέσα στα χέρια μου
Απόναν ερωτικό ουρανό-
Κι αφήνεται να ταξιδέψει μέσα στην αφή μου.

Τα μαλλιά της
Σκοινιά που μ’ έδεσαν ανήμπορο, τα μάτια της
Σαν βέλη που πονάνε

Έχει την δόξα όλου του πόθου πάνω στην νερόχαρη επιδερμίδα της

Κι όπως φιλάει τα σύμπαντα όλα ανασταίνονται
Με μία ποίησης αλήθεια!

Την κοιτώ που μου ανήκει-

Εύθραυστη, ευωδιαστή-
Σαν ρόδο που το μύρο του δεν εξηγήθηκε,
Σαν μίσχος που λικνίζει το ωραίο λουλούδι.

Χάνεται μες την μέρα του μεγάλου ήλιου
Θεά που λες ξανάζησε
Φερμένη απ’ το παρελθόν
Ιέρεια μάνα!

Την κρατώ και βυθίζομαι στην ατέρμονη νύχτα
Την αγγίζω και χάνομαι

Μαγεμένος που αύριο θα φύγει η χάρη της και θα μείνω εγώ
Μ’ ένα τραγούδι πικραμένο!..