Το ένα σκέλος της μέρας πάνω στη σεβαστική γη

92.

Το ένα σκέλος της μέρας πάνω στη σεβαστική γη και το άλλο
μες την σκοτεινή απειλητική θάλασσα
που σηκώνει με υπεροψία τα πλοία
ξέροντας ότι χωράνε μύρια τόσα μέσα στην αβυσσαλέα της κοιλιά.

Τοπίο βροχής ή το πολύ- πολύ
τοπίο της νεότερης μελαγχολίας.

Οι γλάροι το πρωί πετούνε χαμηλά.

Οι γυναίκες με άλλα μάτια
πιο περίεργα σε βλέπουνε που ανεβαίνεις
απ’ τα μέρη τους και κάπου που δεν ξέρουν πας..

Το πρόβλημα λυμένο με τον τρόπο του αρχαίου γεωμέτρη:
«μη μου τους κύκλους τάραττε»
και μη μου την σιωπή

που έχω δικιά μου να εκσφενδονίζω από μέσα της
αχτίδες της ψυχής κι επιθυμίες καρδιά μου..

Κωστάντζα 16.11.2008