Σύννεφα που κρατούσανε πολύ γινάτι της βροχής

18.

Σύννεφα που κρατούσανε πολύ γινάτι της βροχής μες την μαυρίλα τους-
κι ο ουρανός από την θλίψη του τόσο βαρύς που σίγουρα θα κλάψει..

«Γιατί δεν μου λες την ψυχή σου;» παραπονιόσουνα..

Μα όταν σου άνοιξα το στήθος μου και κοίταξες μέσα
φαγωμένο το σπλάχνο μου από τον γύπα πόνο
δεν μπόρεσες να μιλήσεις·

μάζεψες με ευλάβεια τα χέρια μου μες τα δικά σου
και άρχισες να κλαις!

29.1.1981