...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

27 Σεπτεμβρίου 2009

Πόλεις που είναι πάντα πόλεις

86.

Πόλεις που είναι πάντα πόλεις και άνθρωποι
που είναι πάντα άνθρωποι.

Κλεισμένοι σε κτίρια ψηλά
με ιδιωτικές μοναξιές και έναν
θάνατο που αλήθεια δεν έχει μύθο γιατί ο θάνατος
πάντα τέτοιος θα είναι.

Ρουμάνικο ύφος των σπιτιών
σαν να συνέργησε εκεί να γίνουν ένας
προλεταριακός αιώνας.

Ασήμι το φεγγάρι στα νερά

πάντα θα γράφεται όμως μια τραγωδία
χαμηλά.

Και το αγρίμι το μέσα μας πάντα θα απειλεί
να επαναθηριώσει…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου