Μισανθρωπήσας..

Β...

Μισανθρωπήσας
εν τοις όρεσι διητάτο
πόας σιτούμενος και βοτάνας·
η νύχτα πάει αστερόεσσα!

Φιλόσοφε
σκοτεινέ,

ούτε θεός ούτε άνθρωπος εποίησε
τον κόσμο σου-
μόνο μια ζωντανή φωτιά-
ανάβει και σβήνει-
αέναο παιχνίδι
των αντιθέσεων,
γοργό ποτάμι με νερά ορμητικά..

Πώς τάχα μας κληροδοτείς το μέγα τούτο
πολεμικό μυστικό της διαλεκτικής;

Η νύχτα πάει αστερόεσσα και την κοιτάς
βαθιά σαν να μην είναι άλλη νύχτα ίδια πια.

Και ξέρεις ότι θα φύγεις μες τον θάνατο·
η ζάλη του νου σε κούρασε πια·
ζητάς να ματαιώσεις την γαλήνη του εφησυχασμού

και να χωθείς μέσα στην χαμηλή νέφωση του αναίτιου
που ‘χει εσένα για αιτία!

Ηράκλειο 1980