Σκηνοθετεί παντού το ποίημα..

Μιάμιση ώρα για να ξημερώσει

Όλο το βράδυ έβρεχε ασταμάτητα

Ακούγονταν μες το μυαλό μου οι στάλες

Το πρωί ένας καταφερτζής συννεφιασμένος ουρανός

Μας δείχνει τα προικιά του.

Τα σύννεφα είναι ως την επάνω ρούγα.

Άνοιξε το παράθυρο να μπει αυτή η δροσιά

Που μαλώνει με την ερμητική σιωπή της φθίνουσας νύχτας.

Τα παιδιά θα πάνε σχολείο- το πουλί θα κελαηδήσει

Οι γειτόνισσες θα πιούν καφέ στην πίσω αυλή

Ανάμεσα στις φτέρες και την χαλασμένη τέντα

Κάτω απ' την κληματαριά που γέρασε- και θα ακούγεται

Το τρεχάμενο νερό στα ρείθρα που κυλάνε την περιουσία τους

Προς την βαθιά μήτρα της μέρας.

Σκηνοθετεί παντού το ποίημα..

  

                                     15.10.2010

                                     Κέρκυρα..