Κάτι βράδια,
το σώμα σου είναι μια τσακμακόπετρα που ωραία ανάβει-
Γέρνεις δίπλα μου
Λέαινα πεινασμένη-
Η φωνή σου δεν είναι φωνή
Είναι ένα παράπονο αγριμιού που σχίζει την νύχτα.
Τα ρολόγια καταβροχθίζουν τον χρόνο σου αλλά εσύ δεν είσαι πουθενά
Που γεννιέται μια ψυχική απουσία.
Είσαι ένα στίγμα λίγο πριν την φωτιά
Που βαφτίζει τον κόσμο τον μέσα μου με μια δίκαιη γαλήνη..
1.3.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου