...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

20 Ιανουαρίου 2012

Παιδί με βότσαλο στιλπνό στα χέρια



Παιδί με βότσαλο στιλπνό στα χέρια
                       Ξύπνησε την αυγή κι ήπιε το γάλα του ορίζοντα

Στέναξε και οι νεράιδες των νεφών
                       ζωγραφιστήκαν στην καρδιά του

Λούστηκε με το αθάνατο νερό.
Διάβασε ουρανούς ονείρων

Τόσο γυμνό τόσο ανυπεράσπιστο
Τόσο αθώο που του γίνεται η ζωή
Ρόδο μιας του θεού φιλοφρόνησης.

Κι όταν αποκοιμήθηκε στο ακρογιάλι πλάι του έρωτα
Το νανουρίσανε οι αύρες του πελάγου

Για να το φέρουνε αβρό και από τα φιλιά ζωγραφισμένο
Να δίνει τον ρυθμό στα ντέφια τ’ ουρανού..



2 σχόλια:

nameliart είπε...

Πολύ το ζηλεύω αυτό το παιδί…
Το ξύπνημά του, το πλάγιασμα, το νανούρισμα, τον ύπνο του…
Μακάρι να έφτανε ως τα’ αυτιά μας
τουλάχιστον ο ρυθμός του από τα ντέφια τ’ ουρανού…

υ.γ. δίκιο δεν είχα για τη ζωγραφιά;.. είναι που συνεχίζω να διακτινίζομαι, αλλά στην επόμενη προσπάθεια ίσως καταφέρω να πατήσω (με τις μύτες του ενός ποδιού τουλάχιστον) στη γη… (..χαμόγελο αμηχανίας..)

Καλό Σ/Κ Στρατή!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Μελίνα..
Να λοιπόν που συναντηθήκαμε σε εξωκοσμικές αναζητήσεις, κάπου εκεί έξω από τον ορίζοντα και μες το σύμπαν που συστέλλεται διαστέλλεται και τέλος πάντων πάντα αλλάζει.
Ο Νταλί ζωγράφισε σαν να θέλησε να μας πει πόσο κοντά είναι το όνειρο του στο εξωπραγματικό..
Όπως να μπορείς να πλάσεις κόσμους που έχουν άπειρες δυνατότητες κι όμως μπορεί ουσιαστικά να μην υπάρχουν..
Αυτό σου ζητάω απ’ την ζωγραφική..
Με τα μάτια κλειστά στην πραγματικότητα και ανοιχτά στην μετάπλασή της..
Καλό βράδυ να έχεις!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου