Διαβάστε με κι ανάποδα:

Είναι η ηχώ που βρίσκεται δυο σκαλοπάτια πριν την άσπρη

κραυγή της-

Είναι η θυγατέρα της φωνής που δεν έχει πια μητριά ούτε και μάνα..

Στα βράχια απέναντι ανοίγει τρύπες ήχου ο αντίλαλος.

Τόσο είναι απόμακρος ο θόρυβος του κόσμου

Που νομίζω κάποτε δεν ζει η καρδιά μου.

Αυτή η έγκυος σκέψη που γεννά μια άλλη

Κι άλλη

Μία, ώσπου να γίνουν μια ομάδα θριάμβου

οι επιτυχίες του μυαλού.

Ζήλευα πάντα τα χρώματα:

Τους ζωγράφους που ξεπερνούσαν την στενή πραγματικότητα

Και συνέθεταν φαντασίας λιβάδια.

Τώρα κοιτάζω τούτο το τοπίο

Κι αναρωτιέμαι αν περνώντας κάποτε οι μέρες

Οι άλλοι όπως ήθελα θα με καταλαβαίνουν:

Που θέλησα να ιδρύσω κράτη αισθημάτων..

Διαβάστε με κι ανάποδα:

Σαν να 'χουν οφθαλμούς τα άκρα..