Αυτό που δεν υπάρχει υπάρχει

Όταν κουράζομαι να απευθύνω ικεσίες στο μέλλον

ξέρω πόσα παραπληρωματικά πράγματα θα με εξουσιάσουν μες απ’ το παιχνίδι των λέξεων. Αυτό

που δεν υπάρχει υπάρχει

εκεί

κάτω από τον ήχο της κάθε φωνής-

εγώ δεν θα μπορέσω να δικαιολογήσω

γιατί έγραψα τόσα ποιήματα, θα μου είναι αδύνατον

να σκεφτώ λευκά, οι λυρικές μου φαντασιώσεις

θα με κομματιάσουν και κάθε

κομματάκι θα είμαι κι όμως εγώ: 

τόσο ίδιος τόσο διαφορετικός, τόσο ανήκουστα

ακραίος

απόλυτος

ευκτικός

αντιφατικός

φιλαλήθης όμως    

διαμορφώνοντας μια γνώμη που έχει να κάνει μόνο με τον άνεμο

ποιώντας την έρημη θέση που κερδίζει εκείνος που ψάχνει

ανάμεσα στα λίγα του κέρματα να κατορθώσει

μία επικοινωνία
με τον κόσμο που γύρω του χάθηκε..