Ο άνεμος είναι ο πληρεξούσιος της χαράς των λουλουδιών-
Αφήνει το ίχνος του μες την ψυχή μου-
Οι αγκύλες των λέξεών μου χωρούν τον κόσμο όλο και κάποτε
Ρέουν ως τα υστερνά μιας φθίνουσας αιωνιότητας-
Α σύμβολο θρησκείας του ήλιου
Ηλίανθε φλεγέθοντα
Τεράστιος γίνομαι και σε δοξάζω.
Οι χορεύτριες των δέντρων κρεμούν επάνω στους κλώνους των σκέψεων μου τους πορφυρούς χιτώνες τους-
Η νύχτα που έρχεται είναι μια ευθεία που στηρίζει το ζοφερό της τετράγωνο πάνω στης ειμαρμένης τον κύκλο.
Φέρνω τις αντιρρήσεις μου μες το ορατό φως ενός αρχαίου ελληνικού λεξιλογίου.
Σπουδάζω την ιδιωτική μου φυγή.
Για να γίνω μια μέρα πιο οικουμενικός από τον οποιονδήποτε ουρανό..
6.2.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου