ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΓΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ..

Κοίτα ωραία που λείπω κοίτα ωραία που απουσιάζω

Τελικά, από το σημερινό παραμύθι, οχυρωμένος

Στις πολεμίστρες της κραταιής μοναξιάς

Ποντίφικας των λέξεων, μες την εμπόλεμη

Χώρα του νου μου, αγέρωχος

Και επικεντρωμένος στο φέρον συναίσθημα

Ιδεοφόρος και λαμνοκόπος στο μέγα ταξίδι

Περί την γη της ψυχής.

Και οι ωραίες γυναίκες, ασθμαίνουσες, με τις σκιές στα μάτια

Τα τονισμένα χείλη, τα αέρινα

Ξέπλεκα τώρα μαλλιά.

Μου μιλούν ..υποτάσσομαι.. Πάντα είχα

Αφήσει τα μάτια μου πολύ να θαυμάζουν

Την δόξα κάθε ομορφιάς!

Κι "έλα σου λέω, έλα στο φως

Στην ανίκητη υποψία ότι όλα θα γίνουν αθάνατα, θα μυθοποιηθούν

Μες το ηλιοβασίλεμα που λάμπει

Σαν ένα επιφώνημα χαράς, σαν μία υπόσχεση

Ότι θα σβήσει η μέρα αλλά οι αξίες της

Θα μείνουν μες του ποιήματος την κρυμμένη ουσία, θα δείξουν

Ότι στοχεύει την ευφωνία αυτός

που έμαθε για όλα να ανησυχεί.."

                                                             2011