Τόσο βρέχει που οι μνήμες των δέντρων έγιναν από σκέτο καθαρό νερό.

Τόσο βρέχει που οι μνήμες των δέντρων έγιναν από σκέτο καθαρό νερό.

Τα φύλλα τους γυάλισαν περήφανα

Θέλοντας να νικήσουν.

Κυριακή ατμοσφαιρική κι όπως μια μουσική που ακούγεται

Απ' τις χορδές εκείνες της νεροσταγόνας

Που κρεμιέται ως την βασανισμένη γη.

Το σκήπτρο της αυγής είναι όπως δύσκολο ποίημα

Που διάβασε η απερχόμενη νύχτα στην φιλόδοξη μέρα

Που κρέμασε τα γεγονότα της πάνω στα τηλεγραφικά

Σύρματα όπως ένα σμήνος χελιδόνια..

Κατέκτησα τις πόλεις των λέξεων και πια

Χωρίς ούτ' ένα όπλο στέκομαι

επάνω στο οροπέδιο των λεξιλογίων και διαλέγω

Ποιος πόνος αισθημάτων θα με συνεπάρει..

                                                         25.9.2010