Τα δάχτυλά μου είναι μια αράχνη που πλέκει τον ιστό της γύρω από το επίμαχο στήθος σου.
Αναρριχώνται επάνω στο φως του κορμιού σου και ξεκλειδώνουν την άρρητη σάρκα σου.
Η ατμόσφαιρα ρωτά το οξυγόνο της και η ευχή της βαθιά και σίγουρη λάμπει.
Σουσουράδα του πρωινού, η τόλμη σου είναι η παράδοση μου-
Άνευ όρων..
Είμαι κοντά σου μένοντας μακριά από ο,τιδήποτε βαραίνει τον ουρανό και σχηματίζει το αναίτιο δάκρυ..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Dichosos dedos que enredan y provocan marejadas.
Un abrazo
Jessenia
toque que despierta los sentidos y hace justicia a la poesía ..
BUENOS DÍAS.
un abrazo
Δημοσίευση σχολίου