ΕΤΣΙ ΖΕΙΣ.

Από το χτες στο σήμερα κάτι αλλάζει:       

μουσικής σώμα βραχύβιο

σαν έντομο που φέρει και της πεταλούδας το συμμετρικό

καθαρογραμμένο, χρωματιστό

πέταγμα μέσα στην καρδιά της μέρας!

Αυτό που η σάρκα το αναγνωρίζει πάντα μ’ ένα χάδι

πάνω της.

   

Γιατί

κι ο έρωτας

γράφεται με αισθήσεις

πουλιών

που φεύγουν

ανέμελα

μέσα στον ασυννέφιαστο ουρανό.

Πάντως ζορίζει ο χρόνος!…

Σαν να μας θέλει εκδικηθεί που υπάρχουμε-

που πετυχαίνουμε το διάνα πάντα της βολής-      

που έχουμε

σώμα θνητό και πνεύμα αθανάτου!

Τώρα βρες την πληγή που σου ανοίγει ύπουλα η φθορά-

λαβωματιά του αοράτου..

Παθιασμένα ζεις με τις ιδέες σου από αστραπές λουλουδιών

κι αφρισμένα, ανελέητα  πέλαγα

πολύχρωμων λέξεων!

                                                                        14.5.2008