Κρατώ τα μυστικά των ρόδων και είναι ένα λογάκι αιθέριο απέραντα κοσμογονικό Κυκλοθυμώ είμαι η ταριχευμένη ελπίδα μου, είμαι ο νυν που σκηνοθετεί και του επιτρέπει το χάος να κινηματογραφήσει την ωραία αμνάδα του Τρεις το καταμεσήμερο, λάμπει ο ουρανός πετεινά τ’ ουρανού πίπτουνε μανιασμένα μέσα στην συνείδηση γράφω δεν γράφω ένα τίποτα μένει όλα θα εξαργυρωθούν για να πιστέψω τον πόνο οι κοινωνίες έχουν απάνθρωπη ρότα- που θα οδηγηθούν οι καλοί άγιοι ρήτορες, τι λόγους θα προφέρουν; ο ένας του άλλου αντιφωνώντας σαν για να μην πάμε πουθενά εμείς οι άλλοι; πού η ηθική μιας ανεμώνας να έχει αντίκρισμα; τα ποιήματα θα σαρώσουν το μέλλον, μα οι βαθιές υποκλίσεις που κάνουν οι κόλακες της ποταπής εξουσίας θα οδηγήσουν ξανά την κοινωνία στο ραγισμένο πικραίνοντας που ακούει ο κόσμος τραγούδι της..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου