Δέομαι στο φως, πιστεύω τόσο στην αλήθεια…

Μια εποχή που δεν ευνοεί άλλο από το έπος

μιας καταρρακωμένης δραχμής..

Οι γαστέρες φωνάζουν, η πόλη είναι δισύλλαβη

ντροπή που αποδιώχνει ανθρώπους.

Χρεοκοπούν  όσοι δεν είχανε ποτέ κάτι να δώσουν-

όμως

ήτανε μυζητήρες σ' ένα μακρινό παρελθόν-

έρχονται από εποχή βουλιμικών δεινοσαύρων-

ξερνούν τον εμετό τους πάνω

στο γραμμένο φως ενός σκοτεινού κόσμου.

Μιλώ και η μισή σοφία μου είναι,

αν το θέλεις, ουσιαστικά να σωπαίνω.

Θα σκληρύνουν οι καρδιές τόσο που πια δεν θα αναγνωρίζονται.

Κι η ποίηση μου θα είναι

μια τρύπια δεκάρα

που γίνεται υπόλοιπο και έρμαιο μέσα σε έναν ανελέητο καιρό.

Δέομαι στο φως, πιστεύω τόσο στην αλήθεια-

είμαι αντίρρηση σε όλες τις εφαρμογές

ετούτης της πλεκτάνης..

Θέλω άλλου θεού ευαγγέλια..