Όταν ο θάνατος αποδώσει τα αισθητικά του ρόδα
Ίσως κρατούμε ένα παιδιάστικό χαμόγελο
Ανύπαρκτοι και υπαρκτοί
Ανάμεσα στις ρέουσες φυσιογνωμίες που διαβαίνουν τον δρόμο.
Φιλοσοφημένοι τόσο όσο να ξέρουμε τι θα πει απονιά
Των ανθρώπων και θηρίο που είναι αλήθεια ο δίπλα μας
Αν είναι να εξοικονομήσει τα πλέον του ..
Όταν ο θάνατος γραφτεί στην επιδερμίδα των άστρων
Για μας δεν θα έχει καμιά σημασία ο θόρυβος που κάνει ένα πουλί
Αφήνοντας, για να πετάξει, την φωλιά του.
Θα μοιραστούμε την γαλήνη των φυλλωμάτων της νύχτας
Και θα ακούμε την απόκρυφη συμπαντική μουσική
Που σέβεται τον χρόνο που είναι υγιής και ασύμβατος..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου