Δεν είσαι άλλο από μια πεταλούδα διάστικτη..

Καρφώθηκε το μεσημέρι μέσα στο ψαχνό των μήλων

Κι εσύ δεν είσαι άλλο από μια πεταλούδα διάστικτη

Που παίζεις μ' εμένα αλλά ποτέ δεν μ' αγγίζεις

Και μένω από τον πόθο να φλέγομαι.

Τα φτερά σου είναι λαμπρά, βελουδένια

Κι ο έρωτας που σου εμπνέουνε οι ηλιαχτίδες

Είναι η γαλήνη σου-

Λύνεσαι ξάφνου, τα φωνήεντα σου ν' ακουστούν

Που χλιμιντρούν ευτυχισμένα.

Σχεδόν δεν σε ξέρω- κι αν πεις

Ότι μιαν ώρα σε είχα

Σκλαβωμένη, γυμνή, υποταγμένη στο γινάτι μου

Όλες οι ζωγραφιές δεν θα πούνε τι είχα κοντά μου

Και τι ήταν το λεπτό σου κορμί.

Τώρα, γιατί ζητάς μιαν άλλη ελευθερία, απουσιάζεις.

Νηφάλια οι λέξεις μου βουλιάζουνε, καταποντίζονται.

Και η νύχτα σκορπά μια οικουμενική μουσική

Πάνω από τα πιο λιπόθυμα κυκλάμινα

Που μοιάζουν να είναι τα νυσταγμένα πύρινα μάτια σου!

                                                                 24.3.2011