Τα κόκαλά μου είναι ένας αργαλειός που κουρασμένα δουλεύει.
Πονούνε πια φθαρμένα από τις καταπονήσεις.
Κουβάλησαν βαρέα βάρη των βαρών.
Τώρα τρίζουν αλάδωτα κι επιθυμούν επισκευή.
Γελώ με την φθορά τους- δεν την περίμενα.
Είναι σαν να μου βάζουν όρια. Κι ακολουθώ
Την ιστορία που μ' αφήνουνε να πράττω.
Τα σέβομαι στις δυνατότητές τους, τα προσέχω.
Μ' αυτό το άλογο πρέπει να πάω ως το τέλος· πρέπει
Να το καβαλικεύω πιο σωστά..
15.10.2010
Κέρκυρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου