Του ανέμου άθυρμα…

Η πυξίδα κατά τον Βορά, ο αέρας αράγιστος, πείσμονας,
Αδύνατος πνεύμονας και χέρια δυνατά, βήχας
Στο μπαλκόνι, ο βασιλικός συμπονά την αφεντιά σου,
Κινεί τα νήματα της αγρύπνιας, κάθεσαι
Κάτω απ' το φως του φεγγαριού, μια μουσική
Παίζει απαλά, φυγόκεντρες είναι οι μνήμες, ντεραπάρουν όλα μες το ξαφνικό φως του όρθρου, ο νους σου τραβά
Κατά τον Νοτιά, θα σε εξουθενώσει
όμορφα ετούτη η όστρια..