Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

Φύσηξε σθεναρά και φουρφουρίσανε πολλαπλασιασμένα
Τα φύλλα των δέντρων 

στέλνοντας τον ήχο τους 

ως την καρδιά του απογεύματος. 

Πύλες ανέμου τόνισαν την μισαλλοδοξία πριν
Το σκοτάδι 'ρθει και όλα τα τυλίξει.
Αντίλαλος η μέρα πάνω στα νερά. Κι η πόλη
Βραχεία- 

σαν κεφαλή κοπής- 

υποτονική
Και μουδιασμένη.
Λείπουν αυτοί που εχτές πανηγυρίσανε για μια χαρά που δεν κατάλαβαν. Λείπουν 

αυτοί που και παρόντες, πάντα λείπουν. Εκθαμβωτική
Ησυχία. 

Και την ζητώ. 

Πλένω το πρόσωπό μου να
Φύγει οι ύπνος. 

Ανοίγω το βιβλίο μου· ο κάθε στίχος
όμορφα κι απόψε με σαστίζει. 

Κι η μουσική
Ακούγεται σιγανά, 

πλέκεται
με τις ηλιαχτίδες 

που γελάνε· 

ένα ρίγος
Με διαπερνά· 

έσω αθάνατος λοιπόν- πολλές φορές
κι ας μην το ξέρεις..
Σου μιλά το μπολιασμένο με παρακλητικούς κανόνες 

Σαββάτο..