[Στην ακρογιαλιά απέμεινε η σκόνη των άστρων]

Στην ακρογιαλιά απέμεινε η σκόνη των άστρων και

Τα σημάδια από μια μάχη δεινή από εκείνους που λιθοβολούσαν μάταια

Τον όφη τον ανίκητο.  –

Ξημέρωσε φέρνοντας δόξα φωτός και ζέστα.

Εντόμων σμήνη ίπτανται στα χαμηλά- όπου ένας μπόμπιρας τα πάντα αλλιώτικά κι όμως ορίζει.

Στην άμμο στημένα τα σκηνικά του Αυγούστου. Κι η ψυχή μας σφιγμένη σαν κάμπια που έπεσε απ' το πεύκο και δεν ξέρει κατά πού να αραδίσει..