Η ύλη…

Κουμπώνομαι, κουμπώνομαι- ως πού θα πάει

Ο ερμητισμός; Ο αέρας

εισχωρεί στα πνευμόνια μου και τα πνευμόνια μου

τον λευτερώνουν

επιστρέφοντάς τον

αγνότερο.

Οι σκέψεις

στο κεφάλι μου χορεύουν

σαν νυχτοπεταλούδες

γύρω από ένα παράξενο φως.

Κι η ποίηση

δρέπει δάφνες από την απουσία των πραγμάτων- ενώ

η ύλη

Στενάζει

σαν κάτι το φθαρμένο

και το κάλπικο

Που ποντάρει επάνω του

η ζωή

κι όλο

έξω θα πέφτει..