Του Μαΐου…

Όλα που θαύμασα ήτανε δρομολόγια άστρων.

Μπορεί και την φωνή του πουλιού καθώς αποκωδικοποιούσε τον γαλαξία και μου δήλωνε την παθιασμένη μου μηδαμινότητα.

Κάτω απ' τον ουρανό ευανάγνωστος ο πόθος, κι η νύχτα κι αυτή, ευτυχώς, ευανάγνωστη.

Ακούγονταν το σκέρτσο του ωκεανού- πολύ σε μαγνήτιζε.

Του Μαΐου φανερώσεις, εστίες που μας φιλοξενούν εμμένοντας οι εαυτοί μας στον άκαμπτο πόνο..