Απογευματινό…

Ζέφυρος ξαναμμένος, απογεύματος η δόξα, ως τον ουρανό η φωνή του-
Ακολουθούν ψίθυροι το χρώμα και η σπουδή πάνω στον Έρωτα είναι,
Να μ' αγαπάς, να σ' αγαπώ και να κυλούν οι μήνες όμορφα ευτυχισμένοι.
Βρίσκω την σθεναρή φωνή των μυθιστορημάτων να ομονοούν με τα ποιήματα και να σου μένει
Ένας αντίλαλος από φιλιά που δεν ξεθύμαναν ούτε σε φτάνουν να χορταίνεις..