ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 1984

Τα πεντόβολα των αισθήσεων τα παίξανε παιδιά.
Βγήκε κερδισμένη μια όραση κάμπων αμέτρητων
Της γης όπου ευδοκιμεί το γεωμετρικό χέρι της φύσης!
Βρέθηκα στην πρωτεύουσα του φεγγαριού..

Παραπονιάρικος χορός τα λόγια μου, έμπαινες μέσα.
Ήσουν τρελό μεθυσμένο τσιγκανάκι που χόρευε.
Τόση η γύμνια σου με ζάλιζε….
Κοίταζα:
μισή μέσα στον έρωτα μου και μίση
στην λύπη μου!

Μελωδούσε ο άνεμος!
Σε είχα ζήσει σε παράφορες αγκαλιές και φιλιά απογείωσης.
Ήσουν πάντα κλωνάρι του βασιλικού,
στ’ αυτί μου όπως
Ποθοκρατούμενος σε γύρευα ξανά και πάλι
έναν Οκτώβρη φεγγαριού..

Έπεσαν κρύα τα φθινόπωρα στην γη και στην καρδιά μου.
Σταλάζοντας τόση απόγνωση όπου
Δεν το ‘χα ούτε καν προβλέψει
Ότι θα βρει ο πόνος θράσος να χτυπήσει
Πισώπλατα
Θανατηφόρα!

Βολοδέρνοντας μέσα σε μια ανέκφραστη πίκρα
Που μου έλυνε τους αρμούς..
Σε γύρεψα..
Δευτέρα της ανάσας γιασεμιού

Για την θύμησή σου στόλισμα
Ρίγος της καρδιάς που από μακριά σε πιάνει!