Του χορού ιέρεια..

Διψάς χορό της τόλμης κι ω
Νικάς σε μάχες που δεν έχουν γεννηθεί, προτού
Η αορτή στείλει το αίμα με βροντή στα άκρα, η επιδερμίδα 
Ανάψει και ο ιδρώτας
γίνει οξυγόνου εξαργύρωση- ψηλά
Μες το γαλάζιο που ασφυκτιά
Από την έννοια του να μην σε χάσει σε κοιτάζει- τώρα
Δένεσαι μυσταγωγικά στου σεντονιού τις καθαρές επιμηκύνσεις, στις
Παγωμένες πτυχές του αέρα, δίκαιη
Και κορυφαία ενός χορού που δεν έχει συνέχεια- μόνο
Ξεδιπλώνει την χορογραφία πιο λεπτά και πιο σεμνά- στο καθαρό
Διάστημα μιας αστραπής..