Γυναίκα!

Τι ωραία γυναίκα που είσαι! Τρίζουν
Στο πέρασμά σου τα πατώματα, σκιαγραφείς
Την ιερότητα των στιγμών- εγώ που ξέρω
Πόσο κοστίζουν τα χείλη σου, πόσο
Κοστολογεί ο θεός την καρδιά σου- εγώ
Μαθαίνω από την αγιότητα που σκορπάς
Σαν ένα άρωμα αιθέριο, σέπαλα
Που σε κρατούν ακριβή
μες την αβρή ομορφιά σου.

Τι ωραία γυναίκα που είσαι! Ένα λουλούδι
Που το αποστηθίζουν μόνο οι αγνοί, μια μέθη
Ιερή που μας γεννά και μας ανδρώνει- εδώ
Που οι συστολές είναι Γραφή που δεν μετέφρασε
ούτε ο άνεμος, εδώ
Που η μιλιά σου είναι αρραγές σύμπαν που εντός του
έχει νόημα το αδύναμο Αρσενικό, εδώ
που είσαι για να είμαστε, για να φανερωθείς
σαν μάνα, ερωμένη, κόρη, αδερφή..