Τα φυτά…

Ούτε σιγάνε ούτε εκπυρσοκροτούν-
Λυγίζουν μες τον αέρα και μετά
Σκαρφαλώνουν στην υπερούσια όψη των πραγμάτων:
Τα φυτά που συσκέπτονται με την γαλήνη προτού
Η ίδια γίνει ένα τέλμα που δεν προμηνύει κανέναν άξιο μύθο. Κι εδώ
Αρχίζει ο έρωτας της ψιχάλας με τα σπαθάτα φύλλα τους- τώρα
Που η χλωροφύλλη εξάπτεται και χλιμιντράει ακλόνητη στο απρόβλεπτο παραμύθι
Της ζωής που την βρίσκει και την αφήνει η μέρα..