Ο λακωνικός ήλιος χρησμοδοτεί επάνω στους πορτοκαλεώνες και ιδρώνει
Τα βαθυκύμαντα φυτά.
Πέρα απ' την Σπάρτη, στην αιχμή του Ευρώτα, εκεί όπου οι καλαμιές
Λυγίζουν και ξιφομαχούν με τον άνεμο, τανυσμένες σαν τόξα
Που στοχεύουν πολύ μακριά.
Ντεραπαρισμένες μνήμες και το τοπίο αίμα στάζει
Που αναζητά τους βολβούς, τις ρίζες των δέντρων, την ευλάβεια του σκηνικού, την αγέρωχη ικμάδα της άνοιξης που πλησιάζει,.
Το χρυσίο των εσπεριδοειδών καλπάζει στον μπεσαλή ευμετάβλητο Μάρτιο
Που αλλάζει διαθέσεις ξεκρεμώντας τα άρματά του για γιουρούσι αποφασισμένο..
Τα βαθυκύμαντα φυτά.
Πέρα απ' την Σπάρτη, στην αιχμή του Ευρώτα, εκεί όπου οι καλαμιές
Λυγίζουν και ξιφομαχούν με τον άνεμο, τανυσμένες σαν τόξα
Που στοχεύουν πολύ μακριά.
Ντεραπαρισμένες μνήμες και το τοπίο αίμα στάζει
Που αναζητά τους βολβούς, τις ρίζες των δέντρων, την ευλάβεια του σκηνικού, την αγέρωχη ικμάδα της άνοιξης που πλησιάζει,.
Το χρυσίο των εσπεριδοειδών καλπάζει στον μπεσαλή ευμετάβλητο Μάρτιο
Που αλλάζει διαθέσεις ξεκρεμώντας τα άρματά του για γιουρούσι αποφασισμένο..
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές
χιόνι λουλούδια του έρωτα
«Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές»
Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές, χιόνι, λουλούδια του έρωτα,
άσπρισαν απ’ τα λόγια σου, γείρανε τα κλαδιά τους
γιόμισα το μικρό μου κόρφο, πήγα και στη μάνα μου.
Κάθονταν κάτω απ’ το φεγγάρι και με νοιάζονταν,
κάθονταν κάτω απ’ το φεγγάρι και με μάλωνε:
Χτες σ’ έλουσα, χτες σ’ άλλαξα, που γύριζες –
ποιος γιόμισε τα ρούχα σου δάκρυα
και νεραντζάνθια.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Αγαπημένη Ελλάδα Ελένη- αγαπημένη Ελλάδα!
Είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μου
Για χρόνια αντίκριζα τον Ταΰγετο
Το ξέρω. Αγαπώ κάθε σπιθαμή της Ελλάδας. Είναι το αίμα μου που αγαπά αυτό το χώμα. Με Λιαντίνηδες και με ούριους ανέμους. Τα φιλιά μου. Να είσαι πάντοτε καλά!
Δημοσίευση σχολίου