Είσαι…

Είσαι ψυχή καλοκαιρινή, λινό μπλουζάκι κοντομάνικο
κέφι ανατιναχτό˙

είσαι η εξουσία της μέρας, το γεμάτο πιάτο
το καλλικέλαδο κρασί και ο πουνέντες˙

βρίσκεσαι μέσα σ’ έναν συλλογισμό μου
από νερένιο βίο κι απλομυριστό σαπούνι-
παρουσία ανοιξιάτικη
φρέσκια νυχτικιά βγαίνοντας στο μπαλκόνι να ποτίσει
τα γλαστράκια της.

Η ώρα καθίζει στο απόγευμα απαλά
πίνοντας απ’ το φλιτζάνι του καφέ σου-
ο ήλιος βυθίζει:
ένα τοπίο μνήμης πίνεται απ’ το μέλι του δειλινού˙

στέκεσαι όρθια
κρατάς το φως του κόσμου:
ένα κοντάρι νικητήριο…

24.4.1983
Αυλίδα