Άνοιξη…

Για την άνοιξη δέος μέσα στα στιλπνά φυλλώματα, καθώς
Ο δεκαπεντασύλλαβος των χρωμάτων γελά και παίζει
Ανταύγειες κάτω από του ήλιου την συντυχία.
Αμάραντο έπος που αναγεννά της γλώσσας το κλέος όταν
Κραυγή είναι το κάθε λουλούδι και κραυγή
Ο πόθος που έχω και έχεις.
Νυχτώνει αργά.
Τα άστρα χαράσσουν πορείες γεωμετρικής φαντασίας στον ουρανό.
Μετράς και όλο λείπουν – κι ευτυχώς- τα αργύρια.
Η ποίηση είναι σχεδία τόλμης για να διασχίσεις τους απέραντους ωκεανούς.