Στην λύπη που έχουμε..

Ανεμούριο σαν πάθος σαν αιχμή του δόρατος σαν εικασία
Για κάτι που δεν θα 'ρθει και το περιμένουμε·
Πόνος και των πραγμάτων, προσευχή πίσω απ' το συρματόπλεγμα, λύπη, δάκρυ που δεν εξαργυρώνεται, μελαγχολία για να είσαι εγώ και να είμαι εσύ, ταυτόσημοι κι αποδιωγμένοι
Από του κόσμου την εχθρότητα-
Σταμάτα εδώ απόψε, εδώ που οι πληγές μας ανθίζουν σαν ανεμώνες πορφυρές και στολίζουν
Το σώμα αυτό της οικουμένης που δεν μας ανήκει κι ας της ανήκουμε, της οικουμένης αυτής που είναι το σχήμα που πήρε ο πόνος..