Κανών ο Μέγας

κι αν πεις ο ιερατικός τόσο συνάμα. Πέφτουν τα σύμπαντα,
ο αέρας σκηνοθετεί λυρικές ωραίες δαπάνες,
η γλώσσα εγκαθιδρύει σύμβολα, κανείς δεν πεθαίνει
μέσα στον κήπο με τις λεμονιές και τα ανθισμένα
θερμά τριαντάφυλλα, αενάου
αποκαλύψεως τα οικουμενικά ποιητικά δώρα·
σε ασπάζομαι τώρα που φεύγεις και για άλλη πατρίδα βαδίζεις,
λυπημένος και μόνος, κρυμμένος
μέσα στην μοναξιά σου, ενώ το πλήθος
ζητωκραυγάζει τις λάμψεις των ονείρων σου, την ώρα
που όλη η απουσία σου είναι ένα ακόμα τραγούδι
που δεν είπες και ήρθε
μονάχο του, αυτοφυές να σταθεί
στο ύψος που ο ένας ουρανός μες τον άλλον εισβάλλει..