Ανάμεσα στα φυτά, ένα κάρβουνο ξεχασμένο από κείνα
που ο ζωγράφος θα ξέχασε αφού
ιχνογράφησε την σιγαλιά, νάτο
ντροπαλό και απομονωμένο, τελεσίδικο, μουντζουρώνει
την Στιγμή ώσπου εκείνη ωραία εχάθη'- και ύστερα
επάνω στην σελίδα της γης, εμφανίζεται
ένα κορίτσι
αγαλματένιο, μια κόρη
ξανθή,
λουσμένη
στο φως,
σιγοτραγουδώντας
κάτι του συρμού, ενώ
τα νέφη την στολίζουν με μια δόξα που
δεν είναι δικιά τους-
τελευτώντας
ο Φλεβάρης και του έτους οι συνδιαλλαγές
μάλιστα κι εμφανώς κάπου τελειώνουν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου