...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

27 Μαΐου 2009

ΕΓΩ..

ΕΓΩ..

Ευανάγνωστα τα φύλλα των παρόχθιων δέντρων και ένας ενάλιος
Θεός - ο πιο σημαντικός δραπέτης-
Από ένα καταργημένο δωδεκάθεο.

Πτήσεις των γλάρων, γαλανές, άσπρες, ραμφίζοντας
Το ωραίο μεσημέρι.

Ένας άνθρωπος
Απλώνει τις υποταγμένες πια ιδεολογίες του
Να στεγνώσουν στην ήσυχη ακρογιαλιά.

Οι επιθυμίες των φώτων έγιναν ένα επίμονο ποίημα
που αφομοιώνει τις χλωροφύλλιες λέξεις του
κάτω από το ακριβό φεγγάρι..

Εγώ…

Που νιώθω τον παλμό ετούτο, εγώ!

2 σχόλια:

μαριάννα είπε...

Όμορφες λέξεις. Πολύτιμες. Στις μέρες ξηρασίας που ζούμε, νεράκι δροσερό για την ψυχή μας.
Χαίρομαι που βρεθήκαμε!

Την καλησπέρα μου!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

γεια σου Μαριάννα!
σ ευχαριστω!
ομως και οι σεςλιδες σου ειναι υπεροχες!
τις παρακολουθω...

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου