ΕΙΚΟΝΑ..

ΕΙΚΟΝΑ..

Η ώρα 6.00 το πρωί στο πάρκο περπατάω-
λίγο μετά που κόπασε η βροχή

Ένας λαός πουλιών όπως οργανωμένη ορχήστρα
τραγουδά.

Μα τόσο ξέφρενα που αναρωτιέμαι αν είναι ύμνος
ή φως από λαρύγγι που το προίκισε οι θεός.

Συλλογισμένος πάω..

Διαμαντικές νεροσταγόνες αποσπώνται από τις βελόνες των πλυμένων πεύκων

Τσουπ πέφτουν πολλές φορές κι επάνω μου μαθαίνοντάς με
μια ξαφνική χαρά!

Και μετά οι μεγάλοι ευκάλυπτοι
την ώρα που ξυπνούν οι αγριοπαπαγάλοι
και κρώζουν τρελά
σαν απ’ την μέρα που έρχεται να απειλούνται.

Στην λίμνη ακίνητη νεροχελώνες
κολυμπούν κι ερωτεύονται
απαλά
μέσα στο αργόσυρτο εωθινό φως.

Εικόνα μπρος στα μάτια μου που ξεπερνά τα μάτια μου!

Και με τις απλούστερες λέξεις το ελάχιστο
που θέλω να αρθρώσω κατορθώνω..