ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ..

ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ..

Κλείνω τα μάτια κι έρχεται όπως συμπέρασμα:
Δεν θέλει νου η εποχή- να ξέρεις

Να φυλάς τις αντιρρήσεις σου σαν καλοδιατηρημένες
μέσα σου αυταπάτες
ότι ο κόσμος θα αλλάξει- το μπορεί..

Και θα είσαι πάλι ο ένας
ο μοναχικός που κλεισμένος σε μια κάμαρα θα ονειρεύεται να μην πεθάνει
αυτή η γλώσσα που ανασαίνει αίμα τραγωδίας……

Η νύχτα σαν σημαντική θεότητα με καθορίζει
«παις ειμί γας και ουρανού αστερόεντος…» Α! ύμνε
σε μια φύση που μια μέρα θα εκδικηθεί..

Πού πάμε οι άνθρωποι;
Πώς θ’ ακουγόμαστε στο μέλλον;

Και πόσα ποιήματα να πω να φέρουν μία σωφροσύνη τόση που
να φύεται αγέρωχο το δέντρο της ευαισθησίας;..