....

Συγκεντρώνω μέσα μου λέξεις, κεραύνιες λέξεις
Που πονάνε.

Ξαγρυπνώ πασχίζοντας να αποδώσω ένα σώμα ορατό
στο αόρατο.

Το ξέρω πως αν το πιστέψεις
Εκείνο πράγματι θα σου φανερωθεί.

Σαν όπως φως μες τον αέρα που υπάρχει
Και χάνεται..

Με το βραδάκι αρχίζω τελικά να συσπειρώνομαι..

Κάτι
Σαν ελατήριο γίνομαι

Αισθήματος που αν το απελευθερώσεις
Θα τιναχτεί ψηλότερα
Κι από το φως…