ΕΣΥ..

ΕΣΥ..

Όταν είσαι το βράδυ εδώ– ραγίζεται ξαφνικά ο χρόνος
Και χωράς μέσα σε μένα και μέσα στο γύρω παντού
Σαν ένα μικρό μυστικό που υπάρχει μες τα μυαλά των λίγων που καταλαβαίνουν.

Είσαι εκεί με το άσπρο σου φόρεμα σαν κάτι
Να σε αποσπά απ’ το όνειρο
-Λέξη ή ποίημα- και να το κρατώ
Πολύτιμο μες την ματιά μου..

Θα με ξέρεις άραγε ποτέ εσύ
Που είσαι άτρωτη απ’ όλες τις βολές του χρόνου;

Που είμαι εγώ σαν ένα ξεχασμένο βότσαλο μικρό στα πόδια
Μιας πικροκυματούσας θάλασσας..

Λάμπεις και φεύγεις- λάμπεις
Μια μέσα στο ποίημα μου και μέσα στα μάτια μου μια-

Ακυρώνοντας την στιγμή που περνά και πάλι εσύ
Δημιουργώντας την, φέρνοντας πίσω
Το θείο ιερό σου δευτερόλεπτο..

Να σε δω μες το αχνό
Φως του ξημερώματος να παίζεις
Λύρα αισθήσεων σαν αρχαία θεά και να τραγουδάς
Τον πολύβουο Μάη!