....

.....
Αγρύπνιες που τις ήπιε το φεγγάρι

Κι εγώ να γράφω γράμματα παράξενα που οι άλλοι
τα γελούν

Α, Παναγιά μου, χίμαιρα, Ρόδο
Αμάραντο

Φέρε τον νου μου στους δικούς σου κήπους

Ν’ ακούσω το πουλί που από χαράματα χαρίζει
Την φωνή του στον ήλιο.

Μ’ αυτό το νόμισμα της προσδοκίας πάντα
Μια λύπη εξαργυρώνω..