Μαχαίρι κόβω εγώ τον χρόνο

Μαχαίρι κόβω εγώ τον χρόνο και εσύ

Πλέεις προς των ονείρων μου το απάνεμο λιμάνι

Εγώ περιπολώ για χρόνια άγρυπνος

Κι εσύ ποτίζεις δηλητήριο τις νύχτες..

Δεν το αντέχω: είσαι φίλη των ανέμων- με

Πάνε όπου δεν ήθελα εγώ..

Θα αφήσω, επιδειχτικά πηδώντας μες το πέλαο,

το άδειο κατάστρωμα, θα χαθώ

Στον έρωτα του πόντου,

στην μεγάλη συλλαβή του νερού

Όπου έχει εναποθέσει κι ο θεός κάθε ελπίδα του

για μία κραυγαλέα αθανασία..