Μου στέλνεις την φωνή σου από μια μέρα που ξυπνάς και φτιάχνεις
αλλιώς τις λέξεις.
Τα λουλούδια που έχεις έχουν πνευματική σημασία.
Μοσχοβολάνε και είναι όπως οι σκέψεις σου τώρα.
Κι εκείνα τα καθημερινά μικρά πράγματα με την ελάχιστή τους αξία
Που κουβεντιάζοντας τα ερχόμαστε πιο κοντά στην παραδοχή
πως ο χρόνος ανίκητος είναι..
Το πλοίο πάει..
Αράδα τα νησιά: μια περιπέτεια.
Ζυγίζει φωταγωγημένο δίκαια το μεσημέρι.
Ένα πουλί πετά πάνω απ' την θάλασσα: οιωνός του μοιραίου.
Κρώζει σκαιά.
Αν δεις όπως βαθαίνουνε τα δευτερόλεπτα
Χωρούν την θλίψη σου και τα μελάγχολα εκείνα της κοπέλας
όμορφα μάτια..
12.03.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου