Παράξενη χορεύτρια πίσω από τα μισογκρεμισμένα σπίτια
Ονειρεύεται τον σκηνοθέτη της βροχής.
Βλοσυρός ο αέρας αλλάζει γρήγορα σελίδες
Πάνω στον σκοτεινό ουρανό
Τα πουλιά είναι μια τρομαγμένη προσευχή
Που τρέμει μες την απεραντοσύνη της μέρας.
Εκείνη κινείται ακολουθώντας την μουσική που άφησε πάνω στην χλόη το φεγγάρι.
Αίματα των εντόμων αίματα αψιά
Τερματίζουν τα κοντέρ κάθε φόβου. Τότε
οι σκιές πέφτουν επάνω στα πλακάκια των πεζοδρομίων
Και η λιγνή μπαλαρίνα ενστερνίζεται το μανιφέστο της Άνοιξης
Εγκαταλείποντας τον Χρόνο μες την αγκαλιά μιας κοσμοθεωρίας οικουμενικής..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου